సేనాని (senani.net): తల్లిదండ్రుల నిర్లక్ష్యపు పేరు.. ‘బిజీ’

– పిల్లల చేతుల్లో ఫోన్‌.. బాల్యం అనే పుస్తకం మెల్లగా మూసుకుపోతోందా?
14 Oct 2025 (senani.net):ఒకప్పుడు ఇంటి మేడపై ఎగిరే గాలిపటం, చెట్టు నీడలో ఆడుకునే చిలిపి ఆటలు, రోడ్డంతా ప్రతిధ్వనించే చిన్నపిల్లల అరిచే నవ్వులు ఇవే బాల్యం యొక్క నిజమైన పేజీలు. కానీ నేటి దృశ్యం మారిపోయింది. పిల్లల చేతిలో బొమ్మల బదులుగా మొబైల్‌ ఉంది. వారి కళ్లలో ఆకాశం కాదు. స్క్రీన్‌ కాంతి ప్రతిబింబిస్తుంది. అంతేకాదు, బాల్యం అనే పుస్తకం ఇంకా చదువుతుందా? లేక మెల్లగా మూతపడుతున్న శబ్దమా మనం వింటున్నది? ఇంట్లో నిశ్శబ్దం ఎక్కువైంది, కానీ అది చదువు కోసం కాదు. పిల్లల చెవుల్లో ఇయర్‌ఫోన్‌లు, చేతుల్లో ఫోన్‌. ఒకప్పుడు అమ్మ ‘‘లోపలికి రా’’ అని పిలిచేది, ఇప్పుడు ‘‘కొంచెం బయటకు వెళ్లి ఆడు’’ అని అడగాల్సి వస్తోంది. వీధుల మీద గీచిన చాక్‌ గీతలు కనిపించడం లేదు, కానీ స్క్రీన్‌పై ఆన్‌లైన్‌ గేమ్‌ స్కోర్లు మెరుస్తున్నాయి. నిజంగా ఇది పురోగతేనా? లేక మనమే మన పిల్లల చేతుల్లో బాల్యాన్ని అప్లికేషన్‌ రూపంలో బంధించేశామా?
తల్లిదండ్రులు కూడా అజాగ్రత్తగా ఒక ఒప్పందం చేసుకున్నట్లు ఉంది.. ‘‘నువ్వు నిశ్శబ్దంగా ఉండు, నేను నీ చేతిలో ఫోన్‌ ఇస్తాను.’’ ఈ నిశ్శబ్దం ప్రేమ కాదు, భవిష్యత్తు మీద ఉంచిన ప్రమాదకర విస్మరణ. పిల్లలకు ఫోన్‌ ఇవ్వడం సులభం, కానీ దాని బదులు తీసుకుపోతున్న అమాయక నవ్వులను తిరిగి ఇవ్వడం కష్టం. బాల్యాన్ని యాప్‌ స్టోర్‌లో డౌన్‌లోడ్‌ చేయలేం, అది పిల్లలు గడ్డిపైన కాలి ముద్రలతో రాసుకునే కథ. మనం ఆలోచించాల్సిన సమయం వచ్చింది. పిల్లలకు ఫోన్‌ ఇవ్వాలా? లేదా ప్రపంచాన్ని చూపాలా? గుచ్చే గడ్డి, కొరికిన మామిడి రుచితో, పగుళ్లు పడిన మోకాలితో, స్నేహితుల వాగ్వాదాలతో, అల్లరి అరుపులతో జరిగే రోజులు అదే నిజమైన బాల్యం. ఫోన్‌లో గేమ్‌ గెలవడం కాదు, జీవితంలో జ్ఞాపకాల్ని సేకరించడం పిల్లల అసలైన విజయ పథం.
పిల్లల మెదడు మొదటి ఏడు సంవత్సరాలు చూసేది, వింటేది, అనుభవించేదే భవిష్యత్తు వ్యక్తిత్వాన్ని మలుస్తుంది. ఆ దశలో స్క్రీన్‌ వెలుగు కన్నా సూర్యకాంతి ముఖ్యం, యాప్‌ నోటిఫికేషన్ల కన్నా చెట్టు కొమ్మలు కదిలే శబ్దం ముఖ్యం. పిల్లలు నేలమీద పడిపడి లేచితే నేర్చుకునేది ధైర్యం.. గేమ్‌ ఓవర్‌ అయ్యింది అని ఫోన్‌ చెబితే నేర్చుకునేది కోపం మాత్రమే.
పిల్లలకు ఫోన్‌ ఇస్తున్నాం.. కానీ దానితో ఏమి తీసుకుంటున్నామో ఆలోచించామా?
నవ్వులు ఇప్పుడు ఎమోజీల్లో మాత్రమే కనిపిస్తున్నాయి.
స్నేహం, ‘ఫ్రెండ్‌ రిక్వెస్ట్‌’ రూపంలో మాత్రమే మిగిలిపోయింది.
ఊహ.. రెప్పల వెనుక ఉండాల్సింది, ఇప్పుడు యూట్యూబ్‌ వీడియోల్లో తయారయిన కంటెంట్‌కి పరిమితమైంది.
ప్రశ్నలు.. ‘‘ఇది ఎందుకు ఇలా?’’ అని అడిగే బదులు ‘‘ఓకే గూగుల్‌ చెప్పు’’ అంటున్నారు.
పిల్లలకు ఆట బొమ్మ కట్టే బదులు, ఇప్పుడు ఛార్జింగ్‌ వైర్‌ కడుతున్నాం. ఇదే మనం గుర్తించని పెద్ద నష్టం.
ఉద్యోగాలు, ఒత్తిడులు, సమయం లేకపోవడం, ఇవన్నీ నిజమే. కానీ పిల్లలకు సమయం ఇవ్వలేని తల్లిదండ్రులు, భవిష్యత్తులో వారి మనసుకు చేరలేని తల్లిదండ్రులుగా మారిపోతారు. పడుకున్న తరువాత కథ చెప్పే అమ్మ కన్నా, ఫోన్‌లో వీడియో పెట్టే తల్లిదండ్రుల సంఖ్య పెరుగుతోంది. మనం సైలెన్స్‌ కొనుగోలు చేస్తున్నాం,, కానీ ప్రేమను కోల్పోతున్నాం.
– ఇంకా సమయం ఉంది.. బాల్యాన్ని తిరిగి తెచ్చుకోవచ్చు
– ఫోన్‌ను పూర్తిగా దూరం పెట్టడం అవసరం కాదు, కానీ ఫోన్‌ కన్నా జీవితాన్ని ఎక్కువ చూపించాలనే నిబద్ధత అవసరం. పిల్లలతో కలిసి నడవండి.. యాప్‌ ఓపెన్‌ కాకపోయినా జీవితం ఓపెన్‌ అవుతుంది.
– ఆట ఆడండి మీ నవ్వు వారి జ్ఞాపకాల్లో అప్‌లోడ్‌ అవుతుంది.
– ఒక గడ్డి తీగను చేతిలో పెట్టండి.. అది వేల వీడియోల కంటే ఎక్కువ ఊహల్ని రేపుతుంది.
బాల్యం ఒకసారి పోతే తిరిగి దిగుమతి చేసుకోవడం కాదు అది ఒకే ఒక ఎడిషన్‌. మన చేతుల్లో ఉన్న ఫోన్‌ కంటే పిల్లల చేతుల్లో ఉన్న బాల్యం గొప్పది. దాన్ని నిలుపుకోవడం మన పెద్దల బాధ్యత.